İçimden Yıllar Dökülüverdi.....
26 Mart günlü SKY TÜRK televizyonundaki hukuk ve sanat söyleşimin içeriğinde gençlerede önerilerim oldu...Ancak kamu oyunda ses getiren eğitimli bir annenin ölüm tarzı beni derinden sarstı...
Neden oluyor ... ve biz ne yapıyoruz gençlere....
İki yetişkin kız annesi ve torun sahibi anneanneyim .Hukuçuyum ve sanatın içindeyim ..Babalarının erken ölümü nedeniyle biri 11 diğeri 19 yaşındayken iki kızım yaşamın acı gerçeğini erkenden öğrendi....
Kızlarımın tepkilerinden ders alarak onları yetiştirdim.....Gölgemde kalmadılar...Onların sevgilerinin , eşlerine ve çocuklarına aktığını görmekle vazifenizin büyük bir bölümünü başarmış sayılırsınız ... bitmez çocuklarımıza vericeklerimiz... sevginiz onların yaşadığı sevgilerle çoğalır .... bunu bilmeliyiz ....... bunu öğrenmeliyiz ...En önemli bu gerçeği kabullenmeliyiz ... o zaman öyle güzel olurki herşey ...
.
Önemsediğim konulardan en önemlisi, gençlerin delikanlı dönemi olan 18 yaş, evden ayrılmak istiyorsa bağımsızlığını desteklemek gerektiğini ...Öğrettiler...İsyanlarıyla,kavgalarıyla ..acıtarak , en hassas yerlerimizden vurarak , kendi üzerlerinden tehdit savurarak ,üzerek ....ama öğrenmeliyiz ...çünkü kendi acılarını çıkmazlarını başka kimden çıkarabilirler ..kum torbası olucağız, direneceğiz seveceğiz ve hep yardımcı olacağız .. Gereğinde psikolojik danışmanlardan akıl alacağız...çünkü babalarının gidişinde ne şekilde olursa olsun .. ilk merhalede suçlanan annelerdir .. bilhassa kız çocukları için .... Sevgimizden şüphe etmemeliler o zaman şansımız olabilir.. onları kazanmak için. 'seni sevdim ama anlıyamadım affet yavrum 'diyebilmeliyiz. İşte Öğrendiklerimin bazıları.....
Anne bir şekilde yalnız kalmışsa TUTSAK SEVGİDEN vazgeçmeli.Sevgi otoritesi kurmamalı ...Sevgi hastalık haline gelmemeli ...Hele kız anneleri rakip olucak özelliklere sahipse bu konulara çoook daha dikkat etmeli .. .Anne kendi değerlerini koruyarak onları kendi alanlarında hür bırakmalı yollarını açmalı .... ama yanlarında değil .......
Anne kendini sorgulamalı , özür dileyebilmeli ,kendini acındırmamalı tekrarla ancak o zaman çocuğuna ulaşma şansını yakalıyabilir ..Şans kelimesini tekrarlıyorum...
evet bunlar yakalanması çok güç anlardır ...
..Kıyaslamadan aşşağılamadan konuşmalı ....
Yalnızlığını çocuklarını yanında tutarak korumamalı ...Kuşlar alemindeki gibi uçmayı öğretmeli ve zamanında yuvadan itmeli...Çocuklarımızı sevmek budur ....Kendimizi sevelim oda kendini sevmeyi ve başkalarını sevmeyi öğrensin ...
Gencin hele bu kız çocuğu ise.. o babasızlığın ruh haliyle çılgın sevgi arayışında .. toplum zaten sıkıştırıyor ,birde anne ona anlayış göstermez ise ... o ne acı bir çıkmazdır... o genç için ..
Anne olduysa GÜÇLÜ olmayı bilmek ZORUNDADIR .
Kız çocuklarını eğitirken bilhassa üniversite çağında derslerden önce SEVDİĞİN VARMI ? diye sorabilmeli doğa bunla beslenir .KADIN DOĞURANDIR .Eşini bulmak zorundadır ... Biz sadece sevdikleri insanı görmekle ona yardımcı oluruz .. uzakta olsunlar ama yüzleri gülsün .. ayrı evlerde otursunlar ... yanyana olmaktan daha çok korunurlar , aradıkları zaman sitemli olmadan özleminizi abartamadan onları dinleyin .. öylesine iyi olurlar ve öylesine sizi severlerki yalnızlığınız çoğalır ve hayata bağlanırsınız.. TUTSAK SEVGİ sevgi olamaz çocuklarımız için .... onları doğaya sunmalıyız ...sevgileriyle mutlu olmalıyız ....seçme şansı vermeliyiz ..Yanlışta ısrarlı olurlarsa geri dönüşlerinde muhakkak onlara KUCAK AÇMALI ve korumalıyız ... işte o zaman isterlerse yanımıza almalıyız ..... Sizden uzak ve cesur kararlar almışlarsa ve hele içinde sevgi varsa..' Ne güzel olmuş evladım .'.' senin için hayırlı olsun diyebilmeliyiz '. Biz yanlarında yokuz diye KISKANMAMALIYIZ , ve kendimiz yaşam cesaretimizle onlar örnek olmalıyız ..... Sonra yanlışlarımızı düzeltmeyi onlardan öğrenmeliyiz......Sesle davranışlarıyla veya sessizlikleriyle ...Çocuklarımız bize hep mesaj verir ... eğer öğrenmek ve görmek istersek tabii .Onlar bizim aynamız ....İşte parça bölük yazıverdim .... Evet içimden yıllar dökülüverdi.....
